In het kort:

De Marokkaanse overheid heeft haar beloftes aan de aardbevingsslachtoffers grotendeels niet waargemaakt, waardoor 500.000 mensen nog steeds in onzekerheid leven.

• Een noodpakket met maandelijkse uitkeringen en geld voor wederopbouw is bij velen niet aangekomen.
• Infrastructuur in afgelegen gebieden is nog niet hersteld, wat hulpverlening bemoeilijkt.
• Sommige slachtoffers nemen noodgedwongen zelf het initiatief tot reparatie van hun huizen.

Het grote plaatje:

De situatie in de getroffen bergdorpen blijft precair, met inwoners die zich vergeten voelen door de rest van het land.

• Gevaarlijke wegen belemmeren de komst van bouwvakkers en hulp.
• Extreme weersomstandigheden maken het leven in tenten ondraaglijk.
• Sommige huizen dreigen alsnog in te storten, wat voor extra spanning zorgt.

De onderste regel:

De frustratie onder de slachtoffers groeit naarmate de hulp uitblijft, wat leidt tot gevoelens van onrechtvaardigheid en waardeloosheid tegenover de overheid.